به گزارش تابناک یزد،زرتشتی‌دوزی یکی از ۱۲۰ نوع رودوزی ایرانی است که مانند بسیاری از صنایع دستی ایران در حال فراموشی است و شاید کمتر کسی حتی اسمش را شنیده باشد.
سوزن‌دوزی زرتشتی به نام «زرتشتی‌دوزی» یا «گبردوزی» معروف است. نوعی دوخت مخصوص بانوان زرتشتی است که در یزد رواج بیشتری داشته است.
این دوخت با نخ‌های رنگی بسیار ظریف ابریشمی روی پارچه‌های ریزبافت، نقش بسته و دوخته می‌شود.
رنگ‌های مورد استفاده در گبردوزی، رنگ‌های روشن و زنده سرخ، سفید و سبز بوده است.
نقوش متنوعی در زرتشتی‌دوزی استفاده می‌شود؛ نقوش گیاهی مانند "درخت زندگی"، "درخت سرو"، "سرو خمیده"، "گل میخک"، نقوش حیوانی مانند "طاووس"، "خروس"، "مرغ"، "هدهد" و "ماهی" یا نقوش هندسی مانند "مربع" و "دایره" از جمله آن‌هاست.
این نقوش به‌صورت بسیار ریز روی پارچه دوخته می‌شود، به‌طوری که کوک‌های آن به‌سختی دیده می‌شود.
دوخت‌های دیگر در زرتشتی‌دوزی "شیلونه"، "نقطه‌دوزی"، "تنبل‌دوزی"، "کوک‌دوزی"، "یراق‌دوزی" و "ساتن‌دوزی" است. برای تزیین درزها و زیبایی کار از "شیرازه‌دوزی" استفاده می‌شود که برای آن از دوخت‌هایی مانند "ساقه‌دوزی"، "توپُردوزی"، "زنجیره" و "دندان موشی" استفاده می‌شود.
در گذشته، هنگامی که دختری به دنیا می‌آمد خانواده و بویژه مادر، به فکر آماده کردن جامه و جهیزیه عروسی بودند و کار نخ‌ریسی و بافتن پارچه و دوختن جامه را آغاز می‌کردند، سپس گلدوزی روی آن را انجام می‌دادند. سال‌ها زمان می‌برد تا گلدوزی جامه عروسی به پایان برسد. به این ترتیب، سوزن‌دوزی زرتشتی در جهیزیه‌های عروس یا لباس جشن زنان و مردان اهمیت بسیاری داشته است.