ده‌نمکی در گفت‌وگویی که با هفته‌نامه «جبهه» در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۷۸ داشته و «پارسینه» بخش‌هایی از آن را بازنشر کرده، گفته است:
*
اصل ورود نیرو به درون محوطۀ دانشگاه اشتباه بود اما اینکه درون محوطۀ
دانشگاه چه گذشته است، من به عنوان یک خبرنگار شاهد عینی بودم. سیستم
ارتباطی یا بی‌سیم یا تلفن‌های همراه یقینا و مسلما بین گروه‌های دانشجویی
برقرار بوده چون به راحتی با همدیگر ارتباط داشتند.
*
هیچ رویارویی سنگین و درگیری نزدیکی بین این جمع قلیل و دانشجویان صورت
نپذیرفت و بنده در همان بدو ورود در مقابل حوض کوی دانشگاه این گروه قلیل
حزب‌اللهی را متقاعد کردم که این جریان یک بازی است، بازی‌ای است که
حزب‌الله نباید گرفتار آن شود. پس از توضیحات من همه سریعا به بیرون کوی
دانشگاه رفتند ولی دانشجویان گمان کردند که نیروهای حزب‌اللهی ترسیده‌اند و
فرار کرده‌اند لذا شیر شده و حملۀ دیگر خودشان را آغاز کردند و پس از آن
از کوی بیرون زدند و جلوی در را هم گرفتند.
*
من معتقدم و یقین دارم که حزب‌الله نه در شروع این بحران نقشی داشته و نه
در ادامه آن، فقط مهم‌ترین نقشی که حزب‌الله ایفا کرد، در سرکوب فاز دوم
بحران بود یعنی اگر حزب‌الله نبود هیچ جایی برای این حضرات از چپ چپ گرفته
تا راست راست نبود. اگر بحران فراگیر می‌شد و بعد ملی پیدا می‌کرد اولین
کسانی که بر چوبۀ دار می‌رفتند امثال همین سعید حجاریان‌ها و عبدالله
نوری‌ها بودند.
منبع: تابناک