به گزارش«شفاف»، راههای نفوذ و ضربهزدن متنوع است. عدهای خبرنگار و روزنامهنگار میشوند
و از داخل، به همکاران خارجی خود نقطههای بمباران رسانهای را نشان
میدهند و جرقه بحرانهای ساختگی اجتماعی را در داخل میزنند و
دنبالههایشان در انگلیس آن را پی میگیرند.
گاهی هم گرگهای
وطنی در لباس میش رفت و آمد میکنند و چنگال چدنی خود را زیر دستکشی
ابریشمین پنهان میکنند و بظاهر برای توسعه و پیشرفت ایران؛ شرکتهای
زنجیرهای تأسیس میکنند برای جذب سرمایههای خارجی و توسعه صنایع حیاتی
ایران مثل نفت و گاز؛ سازمانهایی با دستورکارهای مبهم و دوپهلو تأسیس
میکنند تا خود را لابی ایران در کشورهای مقصد (بویژه آمریکا) معرفی کنند و
هدف آن را تلاش برای بهبود سیاستهای واشنگتن در قبال تهران یا لابی در
نهادهای تصمیمساز و تصمیمگیر آمریکا در جهت منافع ایران اعلام میکنند؛
یا اعلام هم نمیکنند، اما زنجیرهای از رسانههایی را که در بالا اشاره شد
و پیشتر به تفصیل معرفی شد بسیج میکنند تا ضمن زدن برچسب جذاب «
لابی جمهوری اسلامی»، بیشترین فعالیتهای آن را در جهت منافع ایران و بطور خاص نهادهای حاکمیتی نظام نشان دهند.
با
این مقدمه، نام محمد باقر و فرزندش سیامک نمازی پیش از هر شخصیت دیگری
خودنمایی میکند. سیامک نمازی تا همین چند ماه پیش ارتباط ارگانیک خود با
لایههای اقتصادی و سیاسی در کشور را حفظ کرده و کماکان میان واشنگتن و
تهران در رفت و آمد بود که در نهایت پیش از خروج از کشور
بازداشت شد. در سطور پیش رو درباره پدیدهای به نام «
نمازی» ها بویژه پدر و پسر، نوشتهایم.
پس
از بازداشت این دو نفر، رسانههای غربی تلاش کردند تا این بازداشت را به
دستگیری چند ماه قبل فرزند او ارتباط دهند. در حالی که اطلاعات موجود نشان
میدهد مسئله بسیار فراتر از این است. هر چند این رسانهها تلاش کردند
سیامک نمازی را یک شاهمهره معرفی کنند که در جریان تبادل زندانیان در روز
آغاز اجرای برجام، گمانهزنیهای بسیاری درباره تبادل وی مطرح شد، اما
هیچیک صحت نداشت و سیامک نمازی همچنان در اختیار نیروهای قضایی-امنیتی است.
اما بررسی و مرور پرونده پدر مرموز وی که اخیر بازداشت شده است نشان
میدهد جاسوسی و عملیات نفوذ و براندازی را به خوبی به پسر منتقل کرده و
آموخته است. این متهم شناخته شده و سالخورده (باقر نمازی)، متولد 1315 و
دارای دکترای اقتصاد و تابعیت ایرانی-آمریکایی است.
باقر نمازی در حال گزارش دادن به شاه مخلوع و معدوم پیشینه سیاسی خاندان نمازیبرای شناخت نمازیها باید از پدر خانواده یعنی
محمد باقر نمازی
شروع کنیم که حالا در بازداشت به سر میبرد و مهمان دستگاههای امنیتی
است. باقر نمازی، از مقامات کشور در دوره پهلوی و استاندار خوزستان تا
واپسین روزهای حیات رژیم پهلوی، همچنین حضور در یکی از معاونتهای وزارت
کشور.
نمازی در حادثه آتشسوزی سینما
رکس آبادان که در حال نمایش فیلم «گوزنها» با مضمونی نزدیک به حال و هوای
انقلابی آن روزها بود، استاندار خوزستان بود؛ در منطقه نفتخیز و
پالایشگاهی کشور، هیچ یک از ماشینهای آتشنشانی به محل سینما نرسیدند و
677 نفر در آتش سوختند: یکی از ماشینها خراب بود، دیگری در وسط راه خراب
شد و سومی هم وقتی رسید آبی برای خاموش کردن آتش نداشت!
باقر نمازی از کارگزاران رژیم پهلوی بود باقر
نمازی سال 61 به آمریکا متواری شد و با آغاز به کار دومین دولت کارگزاران
تحت عنوان مبهم «فرستاده و مشاور سازمان ملل در امور جامعه مدنی»، در سال
72 به ایران بازگشت؛ البته با دست پر و با برنامه هم بازگشت. ورود باقر
نمازی به ایران همراه شد با تأسیس زنجیرهای از شرکتهای مشورتی با حوزه
فعالیت گسترده از مدیریت و آموزش تا مشارکت در پروژههای نفتی؛ واضح اینکه
مشارکت در پروژههای نفتی کشور برای یک گروه و شرکت تازه تأسیس با
بنیانگذاری نظیر نمازی، بدون اتصال به بدنه وزارت نفت و دولت امکانپذیر
نیست.
عضویت و ارتباط گسترده با نهادهای وابسته به سازمان ملل،
ارتباط با گری سیک و عضویت در پروژه گلف2000، ارتباط نزدیک با آلن ایر
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، مرکز CIPE و جان سولیوان مدیر موسسه، ارتباط با
بنیاد فورد و موسسه نایاک(لابی ایرانیان مقیم آمریکا) نمونه ای از دهها
فعالیت مستمر و هدف مند این فرد به منظور تحقق اهداف سازمانهای جاسوسی و
لابیهای سیاسی ضدانقلاب درایران بوده است.
گروه شرکتهای آتیه
با مدیریت سیامک نمازی راهاندازی میشود. آتیه بهار در توضیح زمینه
فعالیتهای خود مشاوره اقتصادی به شرکتهای تجاری با تمرکز بر بازار ایران و
ارائه خدمات مشاورهای در حوزههای نیروی انسانی، استراتژی، حقوق و منابع
انسانی برشمرده است.
گروه آتیه
سال 1372 (همان سالی که باقر نمازی به کشور بازگشت) آغاز به کار کرد. این
شرکت با رصد فضای سیاسی- اقتصادی کشور و تحلیل فاکتورهای مؤثر بر اقتصاد،
ارزیابی جامعی را از چشمانداز بازار ایران به شرکتها ارائه میکردند.
این، آغاز رسمی فعالیتهای گروه آتیه در ایران بود.