اصلاح طلبان براندازند؟

مدیر مسئول روزنامه جوان با استناد به سخنان  دوتن از اعضای کارگزاران(قوچانی و مرعشی) ،در خصوص بازگشت به عرصه سیاسی در اردوگاه اصلاح طلبان قلم فرسائی نموده است.
اما به چند نمونه ازاستدلال های این نویسنده  و مطالب وارد بر آن اشاره می کنم.
1-  ایشان می نویسند:
از  «از جنبش های جدید به عنوان بدیل کنش های سیاسی دست کشیده اند» بر می آید که
آنها به جهت راهبرد و روش در چارچوب نظام عمل نکرده اند .یعنی به زبان ساده آنها اپوزیسون بوده اند .
این استدلال غلط است . چراکه  همین جنبش های اجتماعی جدید(البته آقای گنجی معنی مورد نظر قوچانی را درنظرنگرفته اند) نیز مشارکت در چارچوب نظام معنی دارد و نه تنها اپوزیسون بودن کسی را اثبات نمیکند، بلکه کارکرد عکس نیز دارد.
تازه، اگر تفسیر آقای گنجی در این سخن را بپذیریم، باید گفت این سخن قوچانی، صدای صدای کارگزاران است نه همه اصلاح طلبان، چرا که خاتمی در سال 90 با مشارکت خود در انتخابات مجلس(هرچند رسانه ملی به انعکاس آن نپرداخت، چون مانند برخی دوستان تلاش میکرد تا اصلاحات را اپوزیسون معرفی نماید) ، عملا اپوزیسون بودن اصلاح طلبان را رد کرده است. هم چنین تلاشهای سایر اصلاح طلبان در ارائه لیست های انتخاباتی و حتی حضور آنها در مجلس موید این مطلب است.
2-«نمی توان هرکسی را که در اردگاه اصلاح طلبان است  را ضد انقلاب نامید اما نقاط منازعه اصلاح طلبان و نظام نقاطی نیست که قابل بازگشت باشد».
ایشان ابتدا اظهار می دارد اصلاح طلبان ضد انقلاب نیستند اما طی جمله دوم به راحتی به آنها انگ ضد نظام می زند. باید پرسید مگر اصلاح طلبان با نظام نقاط منازعه دارند؟ اگر چنین است چگونه شورای نگهبان  واین همه نهاد امنیتی،  در سالهای 76 تا 84 اغلب سیاسیونی که امروز بدنه اصلی اصلاحات را تشکیل می دهند را تائید صلاحیت نموده و اجازه مسند نشینی بر قدرت را بدیشان داده اند ؟
این سخن دومعنا بیشتر ندارد.
یا اینکه اپوزیسون ادعایی نویسنده چنان وسیع است که با رای 22 میلیونی  رهبر اپوزیسون را راهی ریاست جمهوری میکند !! که این امر معنای بسیاری بدی دارد.
یا اینکه اساسا اینها از نگاه نظام اپوزیسون نیستند و نویسنده در ایفای این سخن، نظر  یا آرزوی سیاسی خود را بیان می نماید.
بحث دوم، اصالت مفهومی بنام نقاط منازعه است. جریان اصلاح طلبی مبنای نظری خود را نقد قدرت و از طرفی ارائه راهکارهای اصلاحی برای تمشیت امور کشور قرار داده است .روشهایی مانند خردجمعی، مفاهیمی چون تنش زدایی خارجی و .. همگی مبنای عقلانی و اعتقادی  داشته و بسیاری از انها مورد تایید رهبری  نیز بوده است(سخنرانی ایشان در ایام محرم 77)
اصالتا جریانات سیاسی را به صورت معارض دیدن محصول نگاه امنیتی ای است که همه چیز را در تقابل خودی و دشمن محاسبه می نماید تا جائیکه  حتی به جنبش های اجتماعی نیز به مثابه دشمن می نگرد(مقاله یکی از اصولگرایان در خصوص تهدید کمپ های ترک اعتیاد در سال 89).
 لازم به ذکر نیست که اصلاح طلبی مبنایی برای تقویت و حفاظت از گفتمان انقلاب است و چسباندن کلمه معارض و منازع به آن عین بی تقوایی است.
حال چگونه است دست ناپاک آن دسته  از اصولگرایانی که  بر مسند قدرت نشسته بودند و متهم و بالاخره محکوم به فساد شدند  را علم کنیم و جار براه اندازیم که اصولگرایی معادل براندازی اقتصادی نظام است؟جایی که رهبری فرمودند اولویت اول کشور اقتصاد است، این فسادها نتیجه ای جز ویران کردن پایه های نظام نداشته است چرا که موجب آسیب جدی به منابع مالی کشور و از آن هم مهمتر سرمایه اجتماعی نظام گردیده است.
چگونه است سخن رهبری در دیدار با هیئت دولت در سال 87 (که فرمودند فرهنگ مظلوم واقع شده است)  را مبنا بگیریم و بگوئیم صفار هرندی فرهنگ کشور را ویران کرده است.
چگونه است بگوئیم یادداشت های تحریک آمیز سفارشی رسانه های اصولگرا سبب تسخیر سفارت های انگلیس و عربستان شده و در عرصه بین المللی و منطقه ای باعث تضعیف موضع نظام شده و اینها  عملا براندازی محسوب می گردد.
آیا اینگونه استدلال ها برایتان آشناست و از آن استقبال می کنید؟
3جناب گنجی، مانند بسیاری از دوستان خود فورا برای اثبات سخنان خود رجوع مستقیم وسریعی به مسائل 88 داشته اند و کلی از آن وقایع استدلالهای آن چنانی جمع نموده و ارائه کرده اند . دراین خصوص فقط یک نکته قابل عرض است ، این از تقوی اصلاح طلبان است که بزرگوارانه ، بخاطر منافع و مصالح نظام از واگویی بسیاری از وقایع متفقه اجتناب می نمایندتا مبادا موجب تضعیف نظام گردد. اما متاسفانه امثال جنابعالی دقیقا برعکس این امر را سیره خود قرار داده اید.
چرا فراموش کرده اید که رهبری در 29 خرداد 88فرمودند «به هردو طرف عرض میکنم بس کنید اگر فقط همین نکته را لطف فرموده و  تعبیر کنید از موضع یکسویه نگرانه امروزی خود اجتناب میکنید.

کوتاه سخن
هرچند هم اصلاح طلبان گاهی دچار اشتباهات تاکتیکی شده اند و هم برخی از آنها در سال 88 تندروی هایی داشته اند اما این نبایستی سبب شود مجموعه اصلاح طلبان را با چوب کلمه برانداز از سبد پتانسیل های  نظام برانید  و موجب خوشحالی براندازان شوید.
محسن رضازاده، کارشناس سیاسی
Montagedrealist62@yahoo.com