صحبت از هر شهری که بشود یک یا چند نماد ویژه معرف آن شهر است و یکی از اصلیترین معرفهایِ شهری مانند یزد، انواع شیرینیها, قند و نبات و حلوا اردههایی است که طعم آن بر دل مینشیند و کام را شیرین میکند.
یزد, شهرِ حاج خلیفههای شیرینیپز را میتوان خواستگاه شیرینی دوستان جهان نام برد, شهری که میتواند قطب تولید انواع شیرینیجات در منطقه و جهان باشد اما کام تولیدکنندگان شیرینی در پیچ و خم تصمیمات کاری مسئولین تلخ میشود.
حلوا ارده شهر یزد به ویژه شهرستان اردکان یکی از همین شیرینیجات سنتی یزد است که طعم شیرین و کیفیت ساخت آن را نمیتوان با هیچ کجای دیگر مقایسه کرد.
سوغاتی که ساخت آن مانند تمام کارهای تولیدی با سختی و مشکلات فراوان روبهرو است ولی توجه به این قشر از تولیدکنندگان و حمایت واقعی از آنان میتواند نور امیدی در معرفی بیشتر صنعت حلوا اردهسازی یزد در کشور, منطقه و جهان باشد.
واحدهایی که آنها هم این روزها به واسطه شیوع کرونا و کاهش چشم گیر تعداد گردشگران، با خسارت های فراوانی روبرو شده اند و وعده های مسئولان برای رفع مشکلاتشان هم چندان به بار ننشسته است.
مشکلات فراوانی که این صنف مهم استان با آن روبرو است خبرنگار تسنیم را بر آن داشت تا به گفتوگو و مصاحبه با یکی از تولیدکنندگان به نام حلوا ارده یزد بپردازد.
علی محمد آب حیات با اشاره به سابقه طولانی حلوا اردهسازی در یزد اظهار داشت: کار تولیدی زحمتهای زیادی دارد به ویژه تولید مواد غذایی که با جان مردم سر و کار دارد.
وی گفت: تولید محصولات حلوا ارده قدمت 400 ساله در ایران دارد و ابتدا در شهرهای قزوین و اصفهان و بعدها به یزد وارد شد.
این تولیدکننده یزدی بیان کرد: دغدغه زنده نگه داشتن شغل آبا و اجدادی او را به فعالیت بیشتر در این زمینه سوق داده و با تبدیل کردن کارگاه کوچکشان به کارخانه صنعتی و مدرنیزه به یکی از بزرگترین تولیدکنندهای صنعت حلوا اردهسازی و محصولات کنجدی تبدیل شده است.
وی از تلاش 6 ساله خود برای راهاندازی این واحد صنعتیِ مدرن و تولید محصولات با کیفیتتر گفت و افزود: در مسیر تولید هیچ حمایتی از تولید کننده نمیشود; برای مثال راهاندازی این واحد مدرنیزه نیاز به تسهیلات و حمایتهای ویژه دولت دارد, افزایش قیمت مواد اولیه و گردش مالی به دلیل تورم, فرمولهای مالیاتی را به همان اندازه بالا برده و این امر قدرت مالی تولید کننده برای پرداخت بدهیها را از بین برده است.
انتهای پیام