«علی اصغر صمدیانی» مدیر پایگاه تاریخی بافت تاریخی مهریز در اين باره گفت: در طرح تفصیلی ویژه بافت تاریخی شهر مهریز با تاکید بر ضوابط حفاظت و کنترل توسعه، سعی شده است تا مولفه‌های هویتی میراث فرهنگی و طبیعی مهریز شناسایی و برای حفاظت از آن‌ها طرح و برنامه‌ای راهبردی تدوین شود.
وي افزود: بافت مهرپادین تنها مجموعه ثبتی در مهریز است که براساس طرح مصوب میراث فرهنگی و با اعتبار ملی پایگاه پژوهشی بافت تاریخی مهریز به مدت دو سال مورد مرمت و حفاظت قرار گرفت.
به گفته صمدیانی، بدنه‌سازی و کف‌سازی مسیر گردشگری مجموعه مهرپادین در حالی انجام شد که این مسیر دارای امامزاده، مسجد، حسینیه، آب انبار و حمام تاریخی است .
مدیر پایگاه بافت تاریخی مهریز خاطر نشان کرد: مجموعه تاریخی مهرپادین بخش مهمی از بافت تاریخی مهریز است و هرچند مسجد این مجموعه متعلق به قرن هشتم است ولي قدمت مابقی آثار به دوره قاجار برمی‌گردد.
ياداور مي‌شود؛ شکل‌گیری و بنای ساخت شهر مهریز را به مهرنگار دختر انوشیروان ساسانی منسوب می‌دانند و بنا بر منابع تاريخي، اين شهر را در روزگاران پیشین «مهرگرد» و سپس «مهریجرد» نامیده بودند.
بنا بر روایات تاريخي، شهر امروز مهریز از ادغام و به هم پیوستن سکونت‌گاه‌هایی به نام‌های مهرپادین، مزویرآباد، بغدادآباد، استهریج و منگ‌آباد به وجود آمده است.
این شهر را می‌توان توده‌ای از باغ‌های بسیار زیبا، زمین‌های مزروعی وسیع با گونه معماری و ساخت متفاوت توصیف کرد که این شکل قرارگیری نيز گونه‌های متفاوتي از خانه، باغ و خانه باغ و در سطح کلان الگوی باغ‌شهر تاریخی حاشیه کویر را به وجود آورده است.