به گزارش «تابناک یزد»سید مجتبی حسینی در خصوص نحوه شکل‌گیری ایده فیلم پنج گفت: بنده معتقد هستم معمولاً شکل‌گیری یک ایده از زوایای پنهان ذهن بروز پیدا می‌کند و به عوامل زیادی ممکن است بستگی داشته باشد، در شکل‌گیری ایده فیلم «پنج» هم گمانه‌هایی وجود دارد که نمی‌توانم با قطعیت در موردش صحبت کنم.
وی افزود: یکی از آن عوامل شاید به ساعت‌های دیواری زیادی که در تمام اتاق‌های خانه پدری نصب‌شده بود و مادرم با وسواس خاصی همه آن‌ها را بر طبق هم تنظیم می‌کرد، بازگردد و یا عامل دیگر هم می‌تواند داستان کوتاهی از مارک توآین به نام «ساعت من» باشد که سال‌ها پیش یکی از دوستانم پیشنهاد خواندن آن را به من داد، ولی باز تأکیددارم که این‌ها همه گمانه‌زنی است و ممکن است عوامل دیگری هم در میان باشد.
کارگردان فیلم پنج با اشاره به اینکه از اواخر سال ۹۳ با جدیت تصمیم به ساخت این فیلم بلند گرفتم، اظهار داشت: بعد از نوشتن فیلم‌نامه، پیش‌تولید فیلم را کلید زدم؛ البته مدت‌ها پیش‌تر این ایده برای ساخت یک فیلم کوتاه در ذهنم بود که شرایط تولیدش فراهم نشده بود که بعد از شروع کار با وقفه‌هایی که در جریان تولید پیش آمد نزدیک به سه سال تولید این فیلم طول کشید.
حسینی در خصوص ارتباط فیلمش با ثبت جهانی شهر یزد، گفت: ارتباطی بین این دو مسئله وجود ندارد، تمام تلاشم این بود که هر چه زودتر فیلم را برای اکران آماده کنم و اینکه چه جریانی برای لوکیشن فیلمم بعد از پایان فیلم‌برداری در حال اتفاق است به کار بنده ربطی ندارد.
وی در ادامه با اشاره به بی‌توجهی‌ها نسبت به این اثر، خاطرنشان کرد: واقعاً نمی‌دانم این فیلم تا چه حدی تأثیرگذار بوده؛ اما برخلاف پیش‌بینی‌های صورت گرفته، بسیاری از رسانه‌ها و سازمان‌های دولتی یزد به فیلم پنج نپرداختند و اهمیتی به آن ندادند و در حال حاضر به این نتیجه رسیدیم که اگر تمرکزمان را بر روی دستاوردهای هنری فیلم در رسانه‌های سینمایی کشور گذاشته بودیم تبلیغات رسانه‌ای موفق‌تری داشتیم.
این کارگردان یزدی در خصوص علت نام‌گذاری این فیلم، تصریح کرد: علت نام‌گذاری برای کسانی که فیلم را ببینند کاملاً گویاست، همچنین بنده ساخت چندین فیلم کوتاه و یک تله‌فیلم به نام افسون گل سرخ» را نیز در کارنامه دارم.
حسینی با تأکید بر اینکه فیلم پنج ازنظر تکنیکی و ساختاری چندان پیچیده نیست و بار معنایی و اندیشه فیلم موجب شده اهمیت دو چندان آن شده است، اذعان کرد: از طرفی برداشته شدن مرز بین مستند بودن و داستان‌پردازی در این فیلم عامل توجه دیگران شده است.
کارگردان فیلم پنج ضمن قدردانی از کلیه دست‌اندرکاران تولید این اثر، یادآور شد: تمامی عناصر کار خود را رو به حرفه‌ای‌ترین شکل ممکن انجام دادند و من سپاسگزار تک‌تک آن‌ها هستم که یاریگر تولید این اثر بودند.
وی در خصوص ظرفیت‌های موجود شهر یزد در عرصه فیلم، عنوان کرد: پتانسیل ساخت یک فیلم خوب بیشتر به فیلم‌ساز، گروه تولید و حامیان اثر برمی‌گردد تا ویژگی‌های لوکیشن، حالا هر جا که می‌خواهد باشد فرقی نمی‌کند.
حسینی در مورد انتظاراتش از مسئولین و متولیان فرهنگی کشور و استان یزد، خاطرنشان کرد: انتظاراتی درگذشته دارم؛ اما 5در حال حاضر این انتظارات از بین رفته است؛ چراکه به این نتیجه رسیدم دغدغه‌های مسئولین یزد در مواجهه با مسائل فرهنگی و هنری صرفاً یا سیاسی هست یا اقتصادی.
وی ادامه داد: من فقط بلد هستم فیلم بسازم و در حال حاضر مصمم‌تر از قبل این راه را ادامه خواهم داد و یک اشتباه را دو بار تکرار نمی‌کنم، چنانچه فیلم بعدی را به امید خدا در خراسان جنوبی یا شاید هم در کرمان کلید خواهم زد و به دلیل شرایط اقلیمی و موضوعیت قنات، در جستجوی لوکیشن مناسبی در راستای طرحم هستم.
کارگردان فیلم پنج ضمن به افتخارات فیلم پنج، یادآور شد: تاکنون نزدیک به سی جشنواره بین‌المللی این فیلم را پذیرفته‌اند که هفده جایزه برای ما به همراه داشته است، البته اگر کمبود منابع مالی برای ثبت‌نام جشنواره‌های جهانی نداشتیم مطمئناً آمارمان خیلی بیشتر از این بود اما بااین‌وجود مهم‌ترین موفقیت فیلم پنج را ارائه تصویر مثبت از فرهنگ، اصالت و آیین‌های ایران‌زمین می‌دانم که امیدوارم همیشه ماندگار و رو به کمال باشد.
این کارگردان یزدی در ادامه افزود: تصمیم ما بر این است که تا اواخر سال ۲۰۱۸ امتیازات جشنواره‌ای فیلم را بالابرده و بعدازآن هم انشا الله برای فروش به شبکه‌های خارجی و قرار گرفتن در نوبت اکران سینمای هنر و تجربه ایران اقدام کنیم؛ چنانچه برای ادامه راه و تأمین سرمایه فیلم مستقل بعدی راه درازی پیش روداریم.
حسینی با تأکید بر اینکه من هم مثل هر فیلم‌سازی علاقه دارم بتوانم به زبان خاص سینمایی خودم رسیده و اگر حمایتی به دست می‌آورم هویتم را به‌عنوان یک فیلم‌ساز مستقل از من نگیرد، خاطرنشان کرد: هرچند بیشترین سرمایه سینما مخاطب است و نباید انتظار تزریق سرمایه‌های بی‌بازگشت از هنر سینما داشت، اما این نکته را باید در نظر گرفت که در ایران کاهش دقیقه‌به‌دقیقه ارزش پول ملی و سودهای بانکی بالا که به سپرده‌ها تعلق می‌گیرد، ریسک سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فرهنگی و هنری را بسیار بالابرده است، به‌خصوص که خواب سرمایه در تولید این‌گونه آثار اغلب به طول می‌انجامد.
وی در پایان بیشترین مشکل بر سر راه تولید یک فیلم خوب را شرایط نامطلوب و زیرساخت‌های غلط اقتصادی کشور دانست و تأکید کرد: اینکه گفته می‌شود چرا برخی فیلم‌سازان انتظار حمایت‌های دولتی دارند، در چنین شرایطی انتظار نابجایی نیست؛ چراکه همان افرادی که این شرایط را ایجاد کرده‌اند باید جوابگوی رفع این معضل باشند.