اما ایشان با فراموش کردن رفتارهای دولت، می‌کوشد اصل صورت مسأله را تغییر دهد. رئیس جمهور محترم فراموش کرده که دولت یازدهم، صدها تعهد به دیگر دولت‌ها داد و آنها را تمام و کمال هم اجرا کرد، اما دولت‌های دیگر، هیچ تعهدی ندادند و پای هیچ قول و قراری نماندند! اگر کسی به این رویه اعتراض کند، اصل تعامل را قبول ندارد یا منش و روش نادرست دولت یازدهم را!؟
منتقدان دولت به این روش‌های به اصطلاح تعاملی دولت یازدهم معترضند. به اینکه دولتمردان ما در منزل سفیر سوئد، در مهمانی مختلط و ... حاضر شوند، با خفت و خوشحالی تاسف‌آمیز، از انعقاد قرار‌داد با آنها سخن بگویند، همانجا هم برخی چند قرار‌داد امضا کنند، اما یک روز بعد، همین کشور ایران را به نقض حقوق بشر متهم کند و به دنبال تصویب قطعنامه علیه میزبان دیروزش باشد! این تعامل نیست و ذلت و حقارت است و منتقدان به تحقیر یک ملت اعتراض دارند. اما رئیس جمهور محترم صورت مسئله را عوض می کنند!
رئیس جمهور محترم از آلزایمر سیاسی سخن گفته اما هیچ یادی از وعده‌های فراوان دولت نمی‌کند! وی به یاد نمی‌آورد که قرار بود چرخ اقتصاد و چرخ سانتریفیوژ باهم باید بچرخد، که مردم دیگر نیازی به یارانه نداشته باشند، عزت را به پاسپورت ملی برمی‌گردانند، ظرف ۱۰۰روز مشکلات مردم حل شود ، با برجام مشکل آب خوردن مردم درست شود،کلیه تحریمها در روز اجرای توافق باالمره برداشته شود و....ایشان حتی به یاد نمی‌آورد که از رکود عبورکردیم، در روز توافق هزاران ال سی خارجی در بانکهای کشور باز شد! و آیا واقعا مردم آلزایمر سیاسی دارند یا آنهایی که وعده حل تمام مشکلات را با حصول توافق هسته‌ای دادند؟! مشکل تریبون‌ها.»